Negende therapiedag

Ook vandaag zijn we met frisse moed vertrokken naar het therapiecentrum. De jongens hadden veel zin in de therapie en Marc en ik mochten achter het dock kijken...leuk, leuk!
Toevallig hebben zowel Damian als Dylan een bewegingsspel gedaan in de binnentijd. Damian deed een spel met een soort ei en kaartjes. Op de kaartjes stonden de bewegingen die je moest maken. Bijv. het "ei" met een rechte arm over je hoofd op je andere hand leggen. Damian mocht een kaartje voor Astrid uitzoeken en zij voor Damian. iets rustig doen, langzaam en geconcentreerd is vaak lastig voor Damian dus een leuke uitdaging. Astrid vertelde later dat Damian zich focusde op een schroefje in de muur om zo zich goed te kunnen concentreren (slim!)het ene kaartje ging makelijker dan de andre omdat zij motoriek niet heel soepel is. Hij valt bijv. ook vaak. Maar Damian deed het super en vond het spel heel leuk. Hij vroeg op de terugweg ook of we dit thuis ook een keer konden doen met echt ei. Zal een gezellige kliederboel geven in huis...haha! Maar op het gras is het idd erg grappig!
Dylan deed ook een spel met kaartjes, maar daar stond een tekening op van hoe iemand moest bewegen. De een moest dan uitleggen in mooie zinnen wat de ander moest doen. Ook Dylan vond het spel leuk maar wel moeilijk. Voor, achter, links en rechts...pff! En ook zoveel tegelijk moeten dit met je arm en dat je met je been... Maar hij had super goed mee gedaan.
Toen was het watertijd. We gingen eerst bij Dylan kijken maar Gee Gee kwam eerst weer niet. Dirkje speelde eerst weer voor Gee Gee. Marc en ik hebben vreselijk gelachen. Ik mocht alleen hardop lachen want ik maak foto's en Marc filmt...
Daarna ging Dylan docktijd doen en gingen wij toch eerder naar Damian. Daar prachtige foto's kunnen maken en film. Jeetje wat kan Damian hard met zijn superman actie. Chabelita duwt Damian dan aan zijn voeten door het water. Later had hij helemaal gevoelige voeten en liet hij zich duwen op het surfboard terwijl hij daar op lag. Zo genieten achter het dock alles van zo dichtbij. Toen de docktijd bij Damian begon mocht hij met Astrid iets heel bijzonders gaan doen. Aan de andere kant van dock was een enorme school vissen. Je zag gewoon een hele grote zwarte vlek in het water. Damian mocht met Astrid van de brug springen en daarna gaan snorkelen. Hij vond het springen wel een beetje spannend. Astrid deed het voor en de begeleidster( Navina )hield hem vast. Whow, daar sprong hij zo erin. Toen een stukje zwemmen en zaten ze samen tussen al die vissen. Damian zei steeds: Whow, wat fantastisch!
Hij heeft echt zijn ogen uitgekeken. Wat een super ervaring en belevenis!
Damian vertelde ook dat als Astrid haar flippers uit elkaar deed alle vissen uit elkaar gingen en als je dan rustig deed ze allemaal weer naar elkaar toe gingen zwemmen.
Na een poosje hierna te hebben gekeken zijn we terug gegaan naar Dylan. Gelukkig had Gee Gee inmiddels ook weer veel zin! Dylan zei meteen al heel trots "ik wil jullie iets laten zien" Nou we waren benieuwd. En ongelofelijk eerst was Dylan bang op het surfboard en nu durfde hij er zelf alleen op te gaan en een rondje te maken terwijl Dirkje er heel hard naast mee zwom. Dit zelfde durfde hij ook op de buik van Gee Gee. Wat een enorme overwinning en wat was en is hij trots!!! Nou wij niet minder! De eerst week hield hij hij Dirkje heel strak vast en vond op de dolfijn geweldig maar wilde wel de zekerheid hebben dat Dirkje hem vast hield en dat controleerde hij ook verschillende keren. En nu dus dit, we konden onze ogen bijna niet geloven. Dit is ook gedaan om Dylan meer zelfvertrouwen te geven en als hij thuis dingen niet durft dat je terug kunt gaan naar weet je nog bij Gee Gee. En het staat natuurlijk ook op foto en film.
Vanmiddag hebben we weer gezwommen. Het zwembad afhuren (grapje) lukt niet meer want het was druk, maar gezellig druk. Damian heeft enthousiast verteld over de therapie en Dylan was druk met zwemmen. Hij durft elke dag meer. Gisteren durfde hij al een van het trapje af te springen vandaag riep hij er heel stoer "bommetje" bij. Wel moet opa dan voor het trapje staan en springt Dylan naar zijn hand. Daarna wilde hij ook naar de andere kant watertrappelen. Dus van trapje naar trapje aan de smalle kant bleef hij heen en weer gaan. watertrappeld met zijn benen en bewegingingen maken met zijn handjes. Opa zei tegen Dylan je bent een hondje...dit vond hij erg grappig want hondjes zijn z'n vriendjes. Op het park zijn nm 2 honden en die lokt hij steeds mee naar ons huisje. Die honden vinden dat prima en liggen dan op de verande.
Na lekker pannenkoeken te hebben gegeten was Dylan wel moe en had zere beentjes...nog snel restaurantje spelen ( oftuwel een ijsje eten op de barkruk) lekker slapen. Damian is nog lekker even met Marc wezen zwemmen. Opa en oma genieten dan even van de rust want na het zwemmen gaat Damian altijd nog even "buurten" en vraagt hij vaak of opa nog ooit iets spannends heeft meegemaakt. Die oude herinneringen (vaak van schoolkamp, en zeilweken) laten opa nu nog jaren later smakelijk lachen!
Morgen laatse dag. Damian was er vandaag al een beetje verdrietig om. In het water had hij ook gezegd nog maar 1 uur en 7 minuten in het water. Afscheid nemen is ook moeilijk, ook voor ons als ouders en opa en oma. Iedereen van het therapiecentrum is zo aardig en betrokken en ze hebben de jongens zoveel geleerd! Je moet meteen van alles afscheid nemen die lieve dolfijnen, alle mensen van het CDTC,en de andere ouders van therapiekinderen.
Gelukkig vertrekken we zondag pas laat in de middag dus kunnen we het weekend nog lekker zwemmen en even naar het strand.

Zonnige groetjes van ons alle 6 en
Tante Zwaantje heel veel sterkte!!